بعثت
برای مقابلهی با «جاهلیّت» آمد. جاهلیّت در ادبیات اسلامی، دوران قبل از
طلوع نبوّت پیامبر مکرّم است. نباید تصوّر کرد که این جاهلیّت، مخصوص
جزیرةالعرب و عربهای مکّه و حجاز و بقیّهی نقاط بود؛ نه، آن جاهلیّتْ
عمومیّت داشت؛ ایرانِ آن روز هم غرق در جاهلیّت بود، امپراتوری رومِ آن روز
هم غرق در جاهلیّت بود؛ اسلام و بعثت پیامبر برای مقابلهی با همهی این
جاهلیّت پدید آمد. جاهلیّت فقط به معنای فقدان علم نیست؛ در تعبیرات اسلامی
و در ادبیات اسلامی، جاهلیّت معنای بسیار وسیعتری دارد؛ بخشی از جاهلیّت،
فقدان علم و نداشتن علم است امّا جاهلیّت به معنای وسیع عبارت است از غلبه
و حاکمیّت نیروی شهوت و غضب انسانی بر محیط زندگی؛ این میشود جاهلیّت.
جاهلیّت یعنی جوامع انسانی، تحت تأثیر تمایلات شهوی و غضبیِ عمدتاً
فرمانروایان خود به شکلی دربیاید که فضائل در آن گم بشود و رذائل حاکم
بشود؛ این میشود جاهلیّت.